تـــو را مــن چشـــم در راهـــم شبـــاهنـــگام
کـــه مـــی گیـــــرند در شاخ تلاجـــن سایه هـــــا رنگـــــــ سیاهـــــــــی
وزان دل خستگانتــــــــــــــت راستـــــــــــ اندوهــــــــــتی فــــــــراهــــم
تـــــو را مــــن چشـــم در راهـــــم
شباهنـــگام ، در آن دم ، که بر جـــا ، دره هـــا چون مـــرده مـــاران خفتگان انـــد
در آن نوبتـــــ که بنـــدد دستــــــــ نیلوفـــر به پای ســـــرو کوهــــی دام
گــــرم یاد آوری یا نـــــه ، مــــــــن از یادتـــــــــــ نمـــــی کــاهم
تـــو را مـــن چشــــم در راهـــــم
تبادل
لینک هوشمند
